Afgelopen week kwam de provincie Utrecht met een communiqué over de confrontatie tussen een hond en een wolf in de bossen van Austerlitz. De bewuste hond was er gelukkig zonder al te veel kleerscheuren vanaf gekomen maar het incident was voor de provinciale beleidsmakers toch reden om hondenbezitters te waarschuwen om hun geliefde huisdier voortaan maar aangelijnd te houden, óók in de losloop-gebieden (zie: https://www.provincie-utrecht.nl/actueel/nieuws/confrontatie-wolf-en-hond-austerlitz-provincie-geeft-aanlijnadvies-af).
Europese politici, landelijke en provinciale beleidsmakers, natuurorganisaties en zelfverklaarde wolven-experts vinden de terugkeer van de wolf in ons dichtbevolkte en aangeharkte landje prachtig en buitelen over elkaar heen om te vertellen wat een prachtig dier het wel niet is en hoe fijn het voor de natuurlijke diversiteit is dat deze Oost-europese rover zijn plekje terug aan het veroveren is.
Schapenhouders denken daar inmiddels heel anders over. Het beest heeft namelijk de nare eigenschap om hele kuddes dood te bijten om vervolgens slechts één schaap op te peuzelen. Bij Heidestein zijn inmiddels slachtoffers gevallen maar ook in Driebergen.
Hondenbezitters maar ook mensen met kleine kinderen zijn niet blij met de terugkeer van de wolf op de Utrechtse Heuvelrug. Het voelt immers niet meer veilig om je kleine kinderen het bos in te sturen om lekker ongedwongen hutten te bouwen en te ravotten.
Een korte geschiedenisles: de wolf is eeuwenlang (niet voor niets) door de mens vervolgd en de laatste wolf in Nederland werd waarschijnlijk in 1868 bij Schinveld gedood. Elders in Europa verging het de wolf niet veel beter en werden ze steeds zeldzamer. Wettelijke bescherming vanaf 1979 zorgde voor een geleidelijke ommekeer. In 1996 kwamen de eerste wolven vanuit Polen naar Duitsland.
Waarom werd de wolf zo vervolgd? Lees maar eens de getuigenissen uit de Tachtigjarige Oorlog van Luc Panhuysen: ‘De inwoners in Brabant en Vlaanderen werden als gevolg van de verwoesting van hun landen zo ernstig door wolven geplaagd dat in enkele dorpen de huizen veranderden in wolvenkuilen. De wolven hebben door hun razende honger niet alleen het vee en de beesten, paarden, koeien, kalveren en schapen gedood en gegeten, maar ook mensen en in het bijzonder kinderen. Wild als konijnen en hazen joegen ze na, en daarbij vernielden ze alle waranden.’ Nog in de negentiende eeuw vielen in Limburg 11 kinderen ten prooi aan wolven. Zie dit artikel in De Limburger.
Kortom, menig schapenkudde is heden ten dage reeds ten prooi gevallen aan de wolf. Het meest recente incident betreft een aangevallen hond en het is wachten op het volgende incident (een hond, een kind?). Inmiddels is een zwangere wolf gespot dus binnenkort hebben we een roedel. Ten noorden van het dorp Austerlitz, waar de Schoolweg het ‘Camping-pad’ kruist, vond een ontmoeting plaats tussen een hondenbezitter en een wolf waarbij de wolf niet van wijken wilde weten. Van enige schuwheid was geen sprake en er is in die zin dus sprake van een ‘probleemwolf’. De wolvenliefhebbers, ‘wolvenexperts’ en lobby-groepen ten spijt, het is tijd voor interventie in het kader van de openbare orde en veiligheid, in plaats van een berichtje waarin wordt geadviseerd om de hond aan de lijn te houden! Dat is vermoedelijk de mening van de zwijgende meerderheid.
Heb je een wolf gespot? Meld dit dan via: https://www.wolveninnederland.nl/wolf-gezien